شرکت(انجمن) آموزش گردشگری و هتلداری کویر

در آن جاده نام روستاهایی را خواهید دید که بسیار دور از ذهن هستند، اما مرگ چیز دیگری است چون تا وقتی نام آن را به انگلیسی نخوانید نمی فهمید که این راه به مرگ (به فتح میم) نمی رسد.

برای کسانی که به منطقه ای دور از محل زندگی یا زادگاه خود سفر می کنند معمولا برخی از نام ها عجیب و غریب به نظر می رسد. اگر نگاهی به اطلس راه های ایران بیندازید و به نام روستاهای گوشه و کنار کشور توجه کنید، درمی یابید از این دست نام ها کم نیستند. خرگوش، گازورخان، جکیگور، گاوده یا کشمش تپه فقط چند نمونه از این نام هاست که هر کدام وجه تسمیه ای دارند و به دلیلی انتخاب شده اند؛ دلایلی که شاید غیراز ساکنان این روستاها، فرد دیگری از آنها خبر نداشته باشد. برخی از نام های دیگر هم وجود دارد که نه تنها ناآشنا و عجیب و غریب نیستند بلکه بسیار معروفند، ولی انتخاب آنها برای یک روستا در ایران، تعجب برانگیز است.

مصر بدون اهرام

این مصر، آن مصری نیست که ماه های اخیر درگیری های سیاسی و اعتراض های مردمی به چندین دهه دیکتاتوری را پشت سرگذاشت. هیچ اثری از اهرام ثلاثه هم در آن دیده نمی شود. اتفاقا مصر ما خیلی ساکت و آرام است. سکوت این روستا که در دل کویر قرار دارد، جز با سرو صدای گردشگران، به ندرت شکسته می شود.

روستای مصر در 40 کیلومتری شهر جندق استان اصفهان واقع شده است. این روستا در چند سال اخیر به دلیل منظره های زیبای کویری که در اطراف آن وجود دارد از گمنامی درآمده، با این حال هنوز یک روستای کوچک و دورافتاده است که فقط گاهی در زمان تعطیلات گذر عده ای از دوستداران کویر به آنجا می افتد. تنها شباهت روستای مصر با کشور مصر، کویر است. با کمی فاصله گرفتن از روستای مصر، تپه های رملی زیبایی را می توان دید که غیراز پای پیاده یا با شتر امکان ادامه راه در آنها وجود ندارد. تماشای غروب یا طلوع آفتاب در میان این تپه ها، تجربه ای فراموش نشدنی است. مصر از تهران نزدیک به 700 کیلومتر فاصله دارد و از این روستا تا اصفهان نیز باید نزدیک به 500کیلومتر را پشت سر گذاشت. به دلیل این فاصله دور و جاده نامناسبی که به این روستای کوچک می رسد، مصر هنوز هم بیشتر روزهای سال را در تنهایی خودش سر می کند.

سرزمین ماچوپیچو

یکی از معروف ترین آثاری که در کشور پرو وجود دارد و هر سال هزاران گردشگر را به آنجا می کشاند، بلندی های ماچوپیچو است. در آن منطقه آثار نادری از زندگی سرخپوست های آمریکای لاتین کشف شده است اما برای رفتن به پرو لازم نیست حتما به آمریکای لاتین سفر کنید. برای دیدن پرویی که نه سرخپوست دارد و نه بلندی های ماچوپیچو، کافی است به سمت شاهرود بروید. از شاهرود به جای ادامه مسیر در جاده اصلی که به سمت سبزوار و مشهد می رود باید به سمت شمال شرقی حرکت کرد تا بعد از بسطام و قهج، سر و کله تابلوی پرو در کنار جاده پیدا شود. در شمال پرو، کوه زرینکمر قرار دارد و این روستا از شرق به سیاهکوه می رسد.

پرو 3هزارنفر جمعیت دارد. هر چند اثری از ماچوپیچو در آن نیست، می توان از دو قلعه تاریخی و امامزاده روستا بازدید کرد. افزون بر آنکه با کمی فاصله گرفتن از پرو می توان به بسطام رفت و سری به مقبره بایزید بسطامی زد یا به قلعه نو خرقان رفت و از مقبره ابوالحسن خرقانی بازدید کرد که در همان نزدیکی قرار دارد. البته بیشتر افرادی که از پرو می گذرند، آنانی هستند که قصد سفر به جنگل ابر را دارند. روستای ابر درست در نقطه مقابل پرو است. برای رسیدن به ابر باید از همان جاده جدا شد و مسیر خاکی را ادامه داد تا منظره حاشیه کویر تبدیل شود به چشم انداز سرسبز جنگل و کوه.

کشمیر در کویر

چین و هند از سال ها پیش بر سر کشمیر دعوا دارند و هر یک از این دو کشور مدعی حکومت بر تمام آن هستند. عده ای از کشمیری ها هم برای تشکیل کشوری مستقل به همین نام تلاش می کنند. این درگیری ها باعث شده است کشمیر که طبیعت کوهستانی بسیار زیبایی دارد، مدام در ناآرامی و کشمکش های سیاسی به سر برد، ولی کشمیر ایران چنین مشکلاتی ندارد و راحت و آسوده سر جای خودش نشسته است، نه کسی برای آن دعوا می کند و نه کسی مدعی استقلال آن است. باغ کشمیر یکی از مناطق حفاظت شده کشور است که ابتدا در سال 1375 به مدت 5 سال به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام شد، سپس به دلیل وجود جنگل های پسته وحشی درسال 1381 تبدیل به منطقه حفاظت شده جنگلی شد. باغ کشمیر در 55کیلومتری شمال تربت جام قرار دارد و وسعت آن 20 هزار و 299 هکتار است. پوشش گیاهی کشمیر از درختان و بوته های پسته وحشی، بادام، درمنه، آویشن، کاکوتی، زیره وحشی، زالزالک و اسپند، بارهنگ تشکیل شده است. تنها مشکل کشمیر ایران این است که محیط بانان باید با شکارچیان غیرمجازی که در آن جولان می دهند و تخریب کنندگان محیط زیست مقابله کنند.

اسلام آباددر هر گوشه و کنار

این فقط پاکستان نیست که اسلام آباد دارد. غیراز پایتخت پاکستان که به این نام خوانده می شود در ایران هم چندین روستای اسلام آباد وجود دارد. برای نمونه در بخش میاندورود شهرستان ساری در مازندران، بخش مرکزی شهرستان سراب در آذربایجان شرقی، در توابع شهرستان تربت حیدریه خراسان رضوی، بخش مرکزی و بخش باجگیران شهرستان قوچان، اطراف شهرستان بروجرد در لرستان، بخش مرکزی شهرستان کرمان، بخش مرکزی شهرستان میانه در آذربایجان شرقی، بخش مرکزی شهرستان ارومیه در آذربایجان غربی، بخش مرکزی شهرستان گنبدکاووس در گلستان، بخش مرکزی شهرستان سردشت در آذربایجان غربی، بخش مرکزی شهرستان گرگان در گلستان و در توابع شهرستان چاراویماق در استان آذربایجان شرقی روستاهایی به نام اسلام آباد وجود دارند.

آلمان به مقدار کافی

حالا که فقط یک آلمان روی نقشه جهان وجود دارد، اما حتی آن زمان که آلمان دو تکه بود و نیمه شرقی و غربی داشت، باز هم تعداد آلمان های ایران از آلمان های جهان بیشتر بود. در ایران 3 روستا به نام آلمان وجود دارد. اولی اطراف رشت است و یکی از توابع بخش خشک بیجار محسوب می شود که براساس سرشماری سال 1385 جمعیت آن 262 نفر بود. دومی در نزدیکی شلماش در کردستان واقع شده است. البته نام سومین روستا، دقیقا آلمان نیست این روستا «آلمان آباد» نام دارد که در دهستان بزکش در بخش مرکزی شهرستان اهر واقع شده است. نام این روستا در سال 89 با سقوط بوئینگ 727 به مقصد ارومیه، چند بار شنیده شد چون محل سقوط آن هواپیما به این روستا نزدیک بود.

میامی دور از دریا

میامی شهری ساحلی است در جنوب شرقی ایالت فلوریدا در کشور آمریکا که با احتساب ساکنان حومه این شهر، جمعیت آن به 5میلیون و 400 هزار نفر می رسد. این شهر که هر سال تعداد زیادی گردشگر را به خود جلب می کند به نام «شهر جادو» شهرت دارد. اما هیچ یک از این اطلاعات ربطی به شهری که ما درباره آن صحبت می کنیم، ندارد. میامی یکی از شهرهای استان سمنان است. این شهر در بخش میامی در شهرستان شاهرود قرار گرفته است. در سرشماری سال 1385،جمعیت این شهر 4354 نفر بود. 65 کیلومتر بعد از شاهرود، وقتی به سمت سبزوار حرکت می کنید، تابلویی که نام این شهر را بر خود دارد را در سمت راست جاده خواهید دید.

برای رسیدن به میامی کافی است از جاده اصلی خارج شوید و مسیر سمت راست را در پیش بگیرید. درباره نام این شهر مانند بسیاری از نام های دیگر، عقاید و دیدگاه های مختلفی وجود دارد؛ برای مثال عده ای عقیده دارند نام این شهر ابتدا «میم بند» بود که در گذر زمان به «میمند»، «میمد»، «میمه»، «میمی» و بالاخره «میامی» تغییر پیدا کرده است.

براساس این دیدگاه میم به معنی درخت انگور است که یکی از محصولات کشاورزی این منطقه به شمار می رود. به هر حال، ریشه نام این شهر هر چه باشد، حالا به آن میامی می گویند. هیچ می دانستید میامی هم کاروانسرا دارد؟

یکی از جاذبه های این شهر که معمولا مسافران شهر مشهد را هم به خود جلب می کند، کاروانسرای تاریخی آن است. قدمت این بنا به دوره صفویه بازمی گردد که در مرکز شهر و بافت قدیم میامی قرار دارد. این کاروانسرا بیش از 5 هزار مترمربع مساحت دارد. اگر با دیدن این شهر باز هم میل به دیدن میامی داشتید، می توانید راه خود را به سمت مشهد ادامه بدهید.

اگر از مشهد 45 کیلومتر به سمت سرخس بروید به یک سه راهی خواهید رسید که با جدا شدن از راه اصلی و پشت سرگذاشتن 35کیلومتر به دومین میامی می رسید. غیراز طبیعت این منطقه که در فصل بهار بسیاری از گردشگران را به خود جلب می کند، یکی دیگر از جاذبه های این روستا، آرامگاه امامزاده یحیی بن زید(ع) است.

غیر از نام هایی که درباره آنها نوشتیم، چند اسم دیگر هم وجود دارد که از آنها به عنوان دیگر نام های بین المللی موجود در کشور یاد می شود. اما چون نه خودمان به آنجاها سفر کرده بودیم و نه اطلاعاتی درباره آنها توانستیم به دست بیاوریم فقط به ذکر آنها اکتفا می کنیم.

آن طور که می گویند پاکستان در اطراف سیاهو در هرمزگان، عمان در اطراف رزن در همدان و چاد در اطراف سراوان در سیستان و بلوچستان قرار دارد. همچنین اگر روی نقشه ایران کمی چشم بچرخانید، می توانید روستای بیروت را در نزدیکی برداسکن و روستای هندوکش را در جنوب سبزوار پیدا کنید.