آش “زوبه”

 مواد لازم :

 ذرت سفید پوست کنده ———— ۱ کیلو گرم

 عدس ———————————– ۱ پیمانه

 لوبیا قرمز یا چشم بلبلی ———- ۱ پیمانه

گوشت گوسفندی ——————— نیم کیلو

 روغن ———————————— ۲ قاشق غذا خوری

آب ——————————————۳ تا ۴ کاسه آبگوشت خوری

نمک ————————————— به اندازه لازم

 طرز تهیه :

 آب را جوش آورده ، ذرت را به آب جوش اضافه می کنیم و می گذاریم به مدت ۱۰ دقیقه بجوشد و کف آن را می گیریم ، سپس بقیه مواد را به آن اضافه می نماییم و می گذاریم بجوشد تا همه مواد مثل برنج کته آبش گرفته شود . در پایان ، آن را دم می اندازیم و می گذاریم با حرارت ملایم ۱ تا۲ ساعت پخته شود . موقع سرو غذا با پشت کفگیر هم می زنیم تا همه مواد کاملا با همدیگر مخلوط شود بعد آن را در دیس ریخته و اگر مایل بودید می توانید با روغن روی آن را تزیین نموده و میل نمایید .

 توضیح : ذرت سفید پوست کنده معمولا در کچومثقال وبازارمنطقه اردستان پیدا می شود ولی در گذشته زنان کچو برای تهیه آن ابتدای ذرت سفید را در آب خیس کرده و می گذاشتند یکی دو ساعت بماند، بعد در هاونگ سنگی- که یادش بخیر- ،آن را می کوبیدند تا پوستش جدا شود. در پایان هم توی سینی مسی می ریختند و به قول خودشان توی حیاط ور می پاشیدند و هربار با بالا پاشیدن به آن فوت می کردند تا پوستها از سینی بیرون ریخته شوند و به این ترتیب ذرت سفید بدون پوست بدست می آمد . لازم به ذکر است ذرت سفید محصولی خاص منطقه اردستان و کچومثقال است وگیاه آن را “علف گرا” می گویند .محصول خوشه ای شکل و حاوی دانه های ذرت سفید به اندازه عدس می باشد.فوق العاده مقوی و سرشار از انواع مواد کانی است . در کچومثقال و اردستان به ذرت بلال ،”ذرت مکه” می گویند.

آش زوبه را معمولا به عنوان صبحانه میل می کردند و در دیزی پخته می شد .روش کار هم به این صورت بود که معمولا در پایان نانوایی که تنورهنوزگرم بود محتویات کماجدون به دیزی سفالی بزرگی منتقل می شد و درب آن را می گذاشتند و معمولا چند بار هم از شب تا صبح آن را به هم می زدند تا “ته” نگیرد. ابتدای صبح هم آن را از تنور بیرون می آوردند و سفره صبحانه را خروس خوان صبح پهن می کردند و آش زوبه را در سینی مسی کنگره دار می کشیدند و وسط آن را قورمه یا روغن گوسفندی می ریختند و برای آنها که خوابیده بودند می خواندند : آش زوبه ؛وخیز که صوبه (برخیز که صبحه ) و برای آنان که کنار سفره بودند می گفتند : آش زوبه ، بخور که صوبه و با روحیه ای شاد و با نام خدا صبحانه را میل می کردند و در پایان هم خدا را شکر می کردند . روش دیگری هم بود که معمولا در روز بعد از آماده شدن کماجدون ، آن را زیر آتش می کردند ، تا آرام بپزد . بعدها هم که چراغ والر و علاءالدین آمد روش کار همان بود ، فقط نوع پخت تفاوت کرده بود . امروز هم شما می توانید این غذای بسیار خوشمزه و مقوی را در آپارتمان و با اجاق گاز تهیه بفرمایید.