به گزارش خبرنگار مهر، پس از سپری کردن کوچه پس کوچه های در هم تنیده و
طولانی که ژرفای تاریخ را به یاد می آورد، درب چوبی تراش خورده از چوب کهن
در میان دیوار قطور کاهگلی خودنمایی می کند.
آنگاه که درب چوبی را به کناری هل می دهی، خنکا و سایه سار طاق بلند هشتی در ظهر کویر، رخسار آدمی را نوازش می دهد.
فضای هشتی همچون ستاره ایست دنباله دار که گویی از آسمان پرستاره کویر به
دور افتاده و دنباله آن راهرویی است که انسان را به قلب تاریخ می برد.
خانه خالو میرزای عقدا، یک خانه چهار ایوانی با معماری اصیل ایرانی است.
این خانه به خالو میرزا که یکی از بزرگان و ثروتمندان عقدا بوده، نسبت داده
می شود و قدمت آن به دوره ایلخانی باز می گردد.
فضاهای خانه شامل هشتی، راهرو، حیاط، مطبخ، تالار، ایوان و اتاق هاست. 10
خانه در درون هر صفه به صورت متقارن بنا شده و فضاهای داخلی با طاق و تویزه
های بلند و طاقچه های بسیار همراه با بوی دلنشین کاهگل و لحاف کرسی اتاق
ها، تو را به قصه های هزار و یکشب مادربزرگها رهسپار می کند.
تکرار قصه های هزار و یکشب در خانه محلی خالو میرزا...
این خانه محلی که البته هتلی است اما بانی آن دوست ندارد نام هتل بر آن
نهد، بسیار با سلیقه، سلیقه ای که در آن پایبندی به سنتها و آداب و رسوم
موج می زند، تزئین شده است.
گرچه هنوز بخشهایی از این خانه محلی نیمه کاره است اما همین اتاقهای موجود هر یک به زیبایی آراسته شده است.
